Modlitwa uwolnienia wg pięciu kluczy
Model modlitwy uwolnienia według pięciu kluczy odzwierciedla wszystkie cechy modlitwy uwolnienia. Wpisuje się on doskonale swoim charakterem w działania ewangelizacyjne. Jego mocną stroną jest ustawienie akcentów na nawrócenie i życie w wolności Chrystusa a nie na demonach i ich objawianiu się.
Na czym praktycznie polega taka modlitwa? Można w niej wyróżnić dwa elementy: rozmowę – wywiad i właściwą część modlitewną.
Wywiad.
Podczas rozmowy osoba prosząca o modlitwę przedstawia swoją historię, swój problem, z którym przychodzi. Jest to bardzo ważny element modlitwy. Osoba prowadząca wsłuchuje się w Duchu Świętym w tę opowieść i czasami zadając dodatkowe pytania odkrywa „twierdzę warowną” czyli plan nieprzyjaciela i schemat jego działania w życiu tej osoby. Poznaje drogę wejścia, miejsce, które stało się furtką, przez którą weszły demony. Rozpoznaje, o jakie konkretne złe duchy chodzi i jaki jest plan destrukcji zbudowany przez złego. Nazwa wywiad może być myląca – w rzeczywistości ta część modlitwy nie polega na wypytywaniu i zmuszaniu osoby do introspekcji ale jest nastawiona bardziej na słuchanie. Nie jest to więc tak do końca działanie psychologiczne – introspekcja nie jest tutaj dobrym narzędziem. Co prawda konieczne jest wejrzenie w problem ale raczej pod kątem określenia źródeł trudności – wydarzeń i działań, które doprowadziły do zniewolenia. Introspekcja prowadzi natomiast do samouzdrawiania a pamiętamy, że tym który wyzwala jest Jezus. Jemu to poddajemy naszą sytuację, nasze zranienia i bazującą na nich niewolę, by to On działał. Nie chodzi więc w czasie wywiadu by określić problemy poprzez wchodzenie w głębię psychiki i szukanie w niej ich korzeni po to, by znaleźć metody pracy prowadzące do uzdrowienia. Człowiek, który przychodzi na modlitwę sam określa zakres działania i mówi tylko o tym, co według niego jest trudną sytuacją. Słuchający może widzieć więcej i w wypowiedzi wysłuchuje także inne obszary zniewolenia ale tutaj przede wszystkim obowiązuje zasada szacunku i miłości. Być może, że w trakcie lub później będzie szansa poruszenia także i tych dodatkowych kwestii ale o tym decyduje nie prowadzący ale przychodząca osoba.
Właściwa modlitwa wg pięciu kluczy.
Po zakończeniu rozmowy – wywiadu prowadzący przechodzi do modlitwy. Jak mówiliśmy wcześniej, do wolności prowadzą drzwi zamknięte na pięć zamków. Stąd w tym obrazie występuje pojęcie pięć kluczy – tych kluczy, których użycie prowadzi do wolności. Jednak nie chodzi tutaj o użycie pewnej metody, co gwarantowałoby automatyczne działanie wyzwalające ale należy ciągle mieć przed oczami prawdę, że inicjatywa leży po stronie Pana Boga. Dlatego mówimy raczej o pewnym modelu modlitwy a nie o metodzie. Osoba prowadząca w zależności od dyspozycji przystępującego animuje tę modlitwę, prosząc o powtarzanie jej lub prosi by była ona samodzielna ze jego strony.
Klucz 1: Wiara i nawrócenie.
Trudno mówić o wyzwoleniu w mocy Jezusa , jeśli tak naprawdę osoba prosząca o modlitwę jest niewierząca. Modlitwa ta zakłada wiarę w Jezusa i dlatego w tym momencie modlitwy osoba przystępująca do niej dokonuje wyznania wiary w osobisty charakter zbawienia i w osobiste panowanie Jezusa w jej życiu. Zostaje ona wezwana do drogi w Jezusie –drogi nawrócenia – podjęcia starania o coraz ściślejsze zjednoczenie z Bogiem. Jeśli nie jest możliwe, by osoba mogła podjąć to zobowiązanie, to dalsza modlitwa nie ma sensu; należy ją w tym momencie zakończyć, oczywiście w sposób nie poniżający ale pełen łagodności i miłości dając jednocześnie wskazania na dalsze postępowanie.
Klucz 2: Przebaczenie.
Bardzo ważne, gdyż uruchamia Boże przebaczenie dla nas. Brak przebaczenia jest niszczący i izolujący. Dlatego stanowi ono drugi klucz zaraz po wyznaniu wiary. Osoba dokonuje przebaczenia tym wszystkim, którzy „pojawili się” w czasie wywiadu. Dokonuje tego w imieniu Jezusa. Jest w tym prowadzona przez przewodniczącego modlitwie.
Klucz 3: Wyrzeczenie.
Jest to czas i miejsce by odebrać mandat na działanie złych duchów w życiu osoby. Prowadzący zachęca do wyrzeczenia się złych duchów na podstawie tego, co wynika z wywiadu. Oczywiście odbywa się to w mocy Bożej – wyrzekamy się duchów w imieniu Jezusa.
Klucz 4: Nakaz w autorytecie Jezusa.
Prowadzący na mocy Chrztu św. staje w autorytecie Jezusa i wypowiada słowo nakazu – duchy, którym odebrano zgodę na zamieszkanie w człowieku na mocy wiary w Jezusa muszą odejść.
Klucz 5: Błogosławieństwo Ojca.
Osoba prowadząca modli się, by uwolniona przestrzeń została napełniona mocą Ducha, który pozwoli zobaczyć prawdziwy obraz Ojca i uwierzyć, że Ojciec daje nieustannie swoje błogosławieństwo tak, ze Jego królestwo staje się realną rzeczywistością w życiu człowieka.
Po skończonej modlitwie prowadzący daje wskazania na dalszą drogę, by dana osoba miała poczucie bezpieczeństwa i świadomość, że zawsze może uzyskać pomoc. Najważniejsze jest jednak to, by odchodziła ona z nadzieją i świadomością, że jest w kochających rękach Boga przez posługę braci i sióstr.
Oczywiście powyższe nie wyczerpuje tematu, jest jedynie zarysem ogólnym. Do samej modlitwy potrzebne jest głębsze przygotowanie, konkretnie z daną osobą.
Modlitwa uwolnienia jest wymagająca ale jednocześnie poruszająca i piękna – doświadczasz w niej namacalnego doświadczenia obecności miłującego Ojca, który przychodzi w swoim królestwie.
Grzegorz Łechtański
Diakonia Modlitwy RŚŻ Rejon Koniński